Dün iki çocuklu bir aile ile, bir çocuklu başka bir aile tek gidiş biletlerini alıp bir daha dönmemek üzere adayı terk ettiler.
Evet yanlış okumuyorsunuz...
İki aile çocuklarının karnelerini almayı bile, beklemeden tası tarağı toplayıp arkalarına dahi bakmadan, aldıkları tek gidiş bileti ile doğup büyüdükleri ve evlatlarını da büyütmek istedikleri adayı terk ettiler.
Yakından tanıdığım aileler ile konuşma fırsatım olduğu için, babanın anlattığı durum içler acısı. Sabah kalkıp çocuğa harçlık verememek, okulun istediklerini alamamak ne demektir anca yaşayanlar bilir diyor.
Elektirik, akaryakıt , gıda bizlerin yaşam şeklini değiştirdi. Artık asgariye indirme hesapları ile boğuşmaktan aile hayatımız da tehlikeye girmeye başladı. Eşimin aldığı maaş ve benim maaşım artık sadece, gıda akaryakıt ve elektiriğe gidiyor.
Hergün herşeye zam, elektirk faturasını yatırsan, su açıkta kalıyor. Ev mutfak masrafını asgariye indirsen, çoluk çocuk aç kalıyor. Akaryakıt ekmeğimizin önüne geçti. İki kişi çalışmamıza rağmen yetmemiyoruz. 3 gün önce alınan ürün 3 gün sonra başka bir fiyatla rafta. Yaşanılacak gibi değil artık buralar.
Malesef ki durum bu kadar acı...
Nasıl kötü bir yaşam mücadelesine girildiğini, her geçen gün daha iyi anlıyoruz. Bu gün göçler, yarın hırsızlıklar, daha sonra cinayette kadar varacak bu fakirleşme durumları..
Çok güzel şeyler yazmak, ülkenin heryerinden farklı harika olayları görüp anlatmak bizler de tabi ki istiyoruz ama malesef olmuyor.
Bu gün aileler, yarın gençler tek tek gidecekler. Yaşanılacak bir yanı kalmadığı apaçık görünüyor. Başa çıkılacak gibi değil artık. Akaryakıt araçları satırıyor durumuna getirdi. Elektirk kezza artık ödenecek gibi değildir. Gıda da her şey ateş pahası oldu. Kalabalık aileler, artık evlerine ekmek bildiğimiz ekmek'ten söz ediyoruz artık alamıyorlar.
Pazar yeri diye atladırlan ve geçmişten günümüzde kadar geleneksel, hale gelmiş hal yerleri de artık marketler kadar aynı fiyatlar ile satışını gerçekleştiriyor. Vatandaşın içerisinde olduğu geçim çemberi her gün biraz daha daralıyor hale geldi.
Bu gün aileler , yarın gençlerimiz hepsi birer birer , adayı terk edip gidecekler. Bir avuç insan olarak, geride kalanlar ile adayı yönetenler baş başa kalacaklar.
Gerçekten sadece biz mi görüyoruz bu sonu?...
Belki gidecekleri, yerde tabi ki her şey güllük gülistanlık olmayacaktır ama emin olduğumuz tek şey burada yaşanılan hayat gibi bir hayatları olmayacaktır. Her gün zam haberleri ile sarsılmayacak aldıkları ve verdikleri orantılı olacaktır.
Geride kalanlar ise oturup beklemek dışında yaptığımız ne var? Biri çıksın her şeyi düzeltsin o zaman destekleriz belki. Senin benim iplerimizi, öyle ellerine almışlar ki bırak düzeltmek için uğraşmayı, savaşmayı, ağızlar dahi açılmıyor.
Gidenler bozuk sistemle savaşmaktan yorulup evlatları için daha güzel bir gelecek vermek adına gittiler...
Dönerler mi?... ASLA
KARAKUŞ