2002’den bu yana ‘Atatürk ve Kurtuluş Savaşı Müzesi’ olarak kullanılan, koridorlardan geçerek ulaşılan müzenin tam ortasındaki mezar, büyük bir bronz kapının ardında bulunuyor.Atatürk’ün vasiyetiyle mezarının karşısına Türk bayrakları konuluyor. Mezar Odası’nda, kapısında ve müze koridorlarında askerler nöbet tutmuyor.Bronz kapının ardındaki pirinç kapı açıldığında Türk bayraklarıyla birlikte, Selçuklu ve Osmanlı türbe mimarisi tarzında sekizgen planlı olarak inşa edilen odaya ulaşılıyor.Piramidal külahlı tavanı geometrik motifli mozaikler süslüyor. Odanın ortasında kıble yönünde kırmızı mermerden sanduka bulunuyor. Sandukanın çevresindeki pirinç vazolarda, Türkiye’nin 81 ilinden, KKTC ve Azerbaycan’dan getirilen topraklar yer alıyor.Kıbleye bakan mezarın üzerindeyse bir şey yazmıyor. Mezar Odası’nın kapıları Genelkurmay’ın izniyle açılıyor.Atatürk, 10 Kasım 1938’de ebediyete intikal ettiğinde, naaşı muhafaza işlemi için Gülhane Askeri Tıp Fakültesi doktorlarından Prof. Lütfi Aksu tarafından ‘tahnit’ işlemine tabi tutuldu.Bir çeşit kimyasal sıvı naaşın bozulmaması için Atatürk’ün vücuduna zerk edildi. İşlemin ardından naaş kurşundan bir tabuta konularak gül ağacından yapılmış özel bir tabuta yerleştirildi.Tabut 15 yıl sonra, 9 Kasım 1953’te heyet tarafından açıldığında, naaşın bozulmadığı görüldü.Tahnit işlemi çözülerek, Atatürk’ün naaşı İslami usullere uygun olarak Anıtkabir’deki Mezar Odası’na defnedildi.