EY İSİAS, EY YETKİLİLER, EY YARGI 

OKULLAR AÇILDI BİZİM ÇOCUKLAR NEREDE?

YARGI AÇILDI, YARGILANMA NEREDE?

 ORASINI BİLMEYİZ AMA  BİZİM BURADA  

“ÇOCUKLAR” ÖLDÜRÜLMEZ…


SEKİZ KOCA AY , 243 KOCA GÜN…


Hala ses soluk çıkmayan, bir arpa boyu yol kat edilmeyen, ortada sonuç olmayan bir dava. Bir değil 37 cinayet davası  hala sonuçlanmadı. Ne bekleniyor? Neden ilerleme yok? Neden sonuç alamıyoruz? 

6 Şubat sonrası burada hayat hep 04.17’de kaldı. Sabah kahvaltıları  artık yapılmıyor. Çocuklarımızın odaları bıraktıkları gibi kaldı. Koca yaz onlarsız geçti ve geçmeye de devam edecek. Hepsinin doğum günleri geldi geçti ama ONLAR YOKTU.  Okullar açıldı ama sıraları bomboş. Ayakkabılar evde, şortlar dolapta, diş fırçaları gözümüzün önünde . Başlarını koydukları yastık kılıfları yıkanmadı öyle kaldı. Gitmesin o masum melek kokuları. 

Anneler , babalar, babaanneler, anneanneler, dayılar,  halalar,  teyzeler, öğretmenler herkes yarım kaldı. Bir evden iki çocuk, bir evden anne babalar gitti. Küçücük, hayat dolu, başarılı PIRIL PIRIL evlatlarımız geleceğimiz , bile isteye göz göre göre doyumsuz , rantıcı ve vicdansızlar tarafından ellerimizden zorla alındı. 6 Şubat sonrası geberdik, bittik, tükendik be bizler. 8 koca ay geçti. 5 ay sonra 1 koca yıl olacak. Hala SONUÇ yok. Hala YARGILANMA yok. Hala yangın yerine dönen ve her gün alev alev yanan yüreklere su serpen yok. 

TAMMÜDEN İNSAN ÖLDÜRMEK, 

*Ne kadar zamanda yargılanır? 

*Bile isteye ölüme yollamak, ne kadar sürede cezalandırılır?  

*Ne kadar daha beklemek lazım faililerin cezalandırılmasını? 

*Onca çocuğumuzun geleceğinini yok edenlerin SUÇLARI SABİT olmasına rağmen neden hala SONUÇ yok? 

*Ayan beyan CİNAYET suçu işlendiği bu olayın uzatılması neden? 


Binbir zorluk, binbir emekle dünyaya getirilen çocuklarımızın, öğretmenlerimizin ve velilerimizin canlarının bedelini hiç bir şekilde ödeyemezsiniz. Yoktur bu hayatların bir bedeli. Gücünüz yetmez. Yerlerini asla doldurmazsınız. Ancak ve ancak tek bir şey var ONLARI BİZE GERİ VERMENİZ. Buda mümkün olmadığı için bizler , aileler , öğretmenler, ADALETİ şimdi,  hemen , süratle İSTİYORUZ. 

Unutulacağını, zaman aşımına uğrayacağını, en asgari ceza ile sonuçlanacağını düşünenler var ise , sadece şunu biliniz ki bu sandığınız yada süre  gelen yargı sisteminiz ile  biteceğini düşünenler var ise ÇOOK YANILDIĞINIZI söylemek isteriz. Aklınızın bir köşesinde dursun bu. Hem KKTC, hem de TC devletinden artık bu ağır, karanlık, nefes kesen acıya biraz su serpsenizdir. Yargının bir an önce başlayıp sonuçlanmasını vede çocuklarımızın rahat uyumalarını istiyoruz. 

UNUTULMAYACAK…

UNUTTURULMAYACAK…

PEŞİ BIRAKILMAYACAK…

ADALET İÇİN SONUNA KADAR GİDİLECEK…

PIRIL PIRIL GENÇLER İÇİN O ADALET SAĞLANACAK…


Sonuna kadar var gücümüzle gideceğiz. İki ülke arasındaki çıkarlar, peşkeşler, mali gözetmeler, medet umalar bizlerin hiç ama hiç UMRUNDA bile değil. Gerekenin en erken zamanda yapılması, suçlu olanların artık cezalarını alamaları. Başka canların yanmaması, yok olmaması , tükenip gitmemesi için ASRIN FELEKATİNE , ASRIN CEZASI VERİLMELİ. Hemen , şimdi , süratle bu olmalı. Aileler hayata dönmese bile bir nebze nefes aldıkları bedenlerini, ruhlarını rahatlatmak için bu CEZALARA ihtiyaçı var. Olması gerekeni yapmak zorundasınız ama sürüncemede bırakmadan. 


CEZA VE MÜKÂFAT 

ZAMANINDA VERİLDİĞİ  ZAMAN DEĞERLİDİR..

KARAKUŞ