Levent Özadam - Mesaj Kutusu
Bir Avukat arkadaşla kahve sohbetindeyiz…
Sohbet dönüp dolaşıp ekonomik konulara geliyor!
“İçimde bir sıkıntı var uzun zamandır” diyor…
Hali vakti, geliri filan yerinde ama gelecek endişesi yaşadığını ifade ediyor!
Sık sık da ‘sen yabancı değilsin’ diyerek bir ayda kazandığı paraları alt alta koyup hesap yapıyor…
Gerçekten durumu çok iyi, ülke standartlarının üstünde!
Ama gelin görün ki işte mutlu değil…
Çünkü yarın ne olacağını bilmiyor hesap edemiyor!
Ya işler düşer de kazancım azalırsa endişesi hakim kendinde…
Ruh hali hiç iyi değil!
…
Uzun bir süredir devlette çalışan bir başka dost…
Aylık geliri orta düzeyin üzerinde!
O da sitem ediyor…
Devletten iyi bir maş alıyor, 2 evinden kira geliri var, ailesinin epey mal varlığı var ama ‘mutsuzum’ diyor işte!
Nedenini sorunca da cevap değişmiyor…
Gelecek endişesinden dem vuruyor!
Onun derdi başka;
“Ya devlet maaş ödeyemeyecek duruma gelirse ne yaparım” diye söyleniyor…
Bunu nereden çıkardığını sorunca da cevap gayet kısa ve net oluyor;
“Böyle giderse devlet maaş ödeyemeyecek duruma gelecek…”
Onun da ruh hali felaket!
…
İnşaat işleriyle uğraşan başka bir aile dostumuz…
Elinden telefon düşmüyor!
Onların da durumları standartların epey üstünde ama…
Öyle bir stres yüklenmiş ki üzerine nedenini sorduğumuzda açıyor ağzını yumuyor gözünü;
Bu memlekette hiçbir şey iyi gitmiyor…
İnsanlarla kontrat yapıp işe başlıyorsunuz sonra cayıveriyor!
Memlekette iş yapacak usta bulamıyor…
Parasıyla rezil oluyor!
Gerginliği hat safhada…
Sinir küpüne dönmüş sanki!
Kim bilir belki de satıp savacak ülkeyi terk edecek…
Devletin gerçekten bir devlet olduğu bir yere göçecek!
Onun ruh hali hepsinden daha berbat…
…
Bizim günümüzün yarısı neredeyse böyle dost sohbetleriyle geçiyor…
Haliyle bizim de ruh halimizin iye olacak yanı yok ya!
Ama burada önemli bir de tespitimiz var…
İnsanların geliri yükseldikçe şikayetleri o kadar artıyor!
Çünkü bu bir standartlar meselesi…
Yaşam standartlarından düşme endişesi hakim toplumun önemli bir kesiminde!
Yarın ne olacak korkusu…
İnsanlar elbette sadece kendilerini değil ailelerini hele de çocuklarının geleceğinden endişeli!
En kötüsü de…
Tünelin ucunda ışık görünmemesi!
Bundan daha berbat bir şey olabilir mi?
